اینکه توسعه صادرات غیر نفتی کند تر و کندتر می شود ، اینکه زعفران و پسته و خرما فله ای و در بدترین شرایط و کمترین بازده مالی صادر می شود ، اینکه  بحث صادرات غیر نفتی به بسته بندی باز می گردد و بسته بندی به صنعت مهم و استراتژیک چاپ و نهایتا اینکه حال صنعت چاپ ما خوب نیست و در یک بازه زمانی کمتر از 500 روز 300چاپخانه ورشکست و تعطیل می شود موضوع امروز و دیروز و پارسال نیست؛ عمق فاجعه و خیانت بزرگ تر و دامنه دار تر است...

فاجعه و خیانتی که نه دولت به آن رسیدگی کرده و می کند و نه مجلس.

آژانس خبری چاپ و بسته بندی ایران اکنون نزدیک به یک ماه است که این موضوع را در دست تحقیق و بررسی قرار داده و ماحصل این بررسی مکتوبی است که امیدواریم به سمع و نظر صاحبان خرد و تصمیم کشور برسد و قدمی در راستای توانمندی و عدم تکرار اشتباه در این فراصنعت بردارند.

در اواسط دولت هفتم زمانیکه اینترنت رنگ حضورش در عرصه های مختلف به پررنگی حالا نبود سطح فرهنگ هرجامعه را با کلیوگرم کاغذ مصرفی هر فرد محاسبه می کردند، یعنی کلیه مصارف از بسته بندی های اقلام مختلف تا کتاب و دفتر و... مجموعا در کل کشور تقسیم بر کل جمعیت.

این میزان مصرف که گویای سطح فرهنگ جامعه بود با سیاست های اتخاذ شده دولت رشدی بسیار چشمگیر داشت ، این رشد تاثیر مستقیم در صنعت چاپ کشور می گذاشت و سطح سفارشات را بیش از حد توان تمام چاپخانه های موجود ایران رسانده بود.

در نتیجه تقاضای تاسیس چاپخانه ایجاد شد و بدلیل عدم اتخاذ سیاست های لازم تمرکز صنعت چاپ به بخش چاپ افست گرایید ؛ تا جایی که شاهد تاسیس چاپخانه بصورت روزانه در مرکز شهر تهران بودیم.

باسرعت گرفتن سفارشات نیازمندی چاپخانه ها به سرعت و خروجی کار بیشتر شد ، بنابراین اکثراً به ماشین آلات چهار رنگ همزمان روی آوردند و تب واردات ماشین آلات به بالاترین درجه خود در طول تاریخ صنعت چاپ ایران رسید.

در این میان وزارت ارشاد و اداره چاپ و نشر در صدور مجوز نقش بسزایی داشت ؛

یکی از کارمندان این وزارتخانه که بعد ها مدیر کل هم شد برای بازخرید شدنش مجوز ورود چند ماشین را به کشور دریافت نمود و چند دستگاه هم وارد کرد اما به علل نامعلوم نامه ای به مدیرکل وقت ارسال نمود که این ماشین آلات را وارد نکرده و درخواست بازگشت به کار دارد!!!

حال چگونه این سیکل اداری طی شد الله وعلم ؛همین فرد پس از مدتی به دلایل نامعلومی به عنوان سرپرست این اداره کل و سپس مدیرکل شد.

 سوء مدیریت وی با سطح دانش و سوادش ضربه جبران ناپذیری به اقتصاد کلان و خرد جمهوری اسلامی ایران زد و به نوعی حق الناس بیشماری در این میان پایمال گردید.

این شخص با کمترین سطح شناخت و اطلاع از صنعت چاپ اقدام به صدور مجوز ماشین آلات زیر مدل به کشور نمود و ایران را گورستان ماشین آلات دست چندم اروپایی نمود ، ماشین آلاتی که اکنون هیچ خریداری در هیچ کجای دنیا حتی در افغانستان هم ندارد و در این میان ارز بی زبان مملکت به جیب عده ای سود جو واریز گردید.

در بخش اقتصاد کلان یادآور می شویم که دلارها و یوروهای فراوانی از سرمایه ملی جمهوری اسلامی ایران صرف خرید آهن پاره هایی شد که مدیریت سوء این به اصطلاح مدیر در زمان مسئولیتش باعث فسادهایی شد که نمونه آن خبر ورود قوه قضاییه به دفتر امور چاپ بود که انعکاس فراوانی در خبرگزاری ها داشت.

از سوی دیگر کهنسالی تکنولوژیکی که این فرد با سوء مدیریتش به بار آورد باعث سرازیر شدن قطعات یدکی به ایران شد و به این ترتیب به خروج ارز و سرمایه ملی بیش از پیش دامن زده شد ؛ درحال حاضر نیز بسیارند سرمایه گذارانی که از این طریق به ناکجا آبادی که این  سیاستهای مسموم ساخته است رفته اند و هر روز شاهد تعطیلی یک چاپخانه در تهران هستیم.

اما نکته حایز اهمیت دیگر که باعث شده اکنون روند کاهش چشمگیردربازار سفارشات چاپی پدید آید ، نا امیدی نمایندگی فروش ماشین آلات به بخش خصوصی بود که میل آنها را به سمت بخش دولتی صاحب سرمایه معطوف ساخت.

فروش ماشین آلات مجهز و صاحب تکنولوژی به بخش دولتی آغاز سرطان بدخیم صنعت چاپ با سیاست گذاری آقای زکایی و پیروی افراش بود ، چاپخانه های دولتی مجهز به ماشین آلات مدرن و بخش خصوص لنگ لنگان با ماشین آلات مستهلک در بازار رقابتی جذب مشتری...

این موضوع باعث عقب گرد صنعت چاپ دراین برهه شده و ضربات جبران ناپذیری به پیکره این صنعت از سوی اینگونه افراد و سیاست گذاری اشتباه و بی خردانه گردیده، ضرباتی که نه تنها صنعت چاپ را به ورطه ورشکستگی کشانده بلکه اقتصاد کلان و صادرات غیر نفتی جمهوری اسلامی ایران را بی بهره نگذاشته و گواه آن کاهش کیفیت در خدمات چاپ به جهت استفاده از ماشین آلات مستهلک است.

حال جمهوری اسلامی ایران مانده و کوهی از ماشین آلات متسهلک و دست چندم به راستی این حق الناس را چگونه پاسخ خواهید داد؟

اکنون که دولت تدبیرو امید روزنه های به صنعت کشور تابانده شاهد هستیم که هر روز این افراد که به نوعی باعث نسل کشی در صنعت چاپ جمهوری اسلامی ایران شده اند ، در دفتر مدیر کل چاپ رفت آمد مکرر می کنند و در پی اغوای وی برای کسب مقام و فرصت هستند.

شخصی و اشخاصی که با جلوگیری از تشکیل انجمن فارغ التحصیلان صنعت چاپ و ورود ماشین آلات مستهلک و فرسوده که منجر به خروج مبالغ هنگفتی ارز و سرمایه ملی از کشور شد به نوعی یک نسل صنعت چاپ را به انحطاط و تباهی کشاند ، شخصی که شاید سالهای آینده و نسل های بعد بتوانند عمق فاجعه مدیریتش را احساس کنند و دربابند.

اهالی و دست اندر کاران صنفی صنعت چاپ کشور امیدوارند که با تلاش و خرد جمعی دست به دست هم جایگاه رفیع این فراصنعت را در منطقه بازیابند و دست فرصت طلبان و سودجویان را از این بخش هرچه زودتر کوتاه نمایند.